Wiadomość

​

„Chodźcie, moje dzieci, nie bójcie się, jestem tutaj, aby przekazać wam wspaniałe wieści.

 

Jeśli mój lud się nie podda, będę zmuszony puścić ramię mojego Syna. Jest tak silny i ciężki, że nie mogę go dłużej utrzymać.

 

Jak długo cierpiałem dla ciebie! Jeśli chcę, aby mój Syn was nie opuścił, jestem odpowiedzialna za nieustanne modlenie się do Niego. Reszty was to nie obchodzi! Bez względu na to, jak bardzo się modlisz, bez względu na to, jak bardzo się starasz, nigdy nie będziesz w stanie wynagrodzić trudu, jaki dla ciebie podjąłem.

 

Dałem ci sześć dni do pracy, siódmy zarezerwowałem, a oni nie chcą mi go dać. To właśnie sprawia, że ramię mojego Syna jest takie ciężkie.

A także ci, którzy prowadzą wozy, nie wiedzą, jak przysięgać, nie umieszczając w środku imienia Mojego Syna. To są dwie rzeczy, które tak bardzo obciążają ramię mojego Syna.

​

Jeśli żniwa pójdą źle, to tylko przez was. Pokazałem ci to w zeszłym roku z ziemniakami, nie zwróciłeś uwagi. Wręcz przeciwnie: kiedy znalazłeś zepsute ziemniaki, przysięgałeś, że umieściłeś w środku imię mojego Syna. Będą kontynuowane, aw tym roku, na Boże Narodzenie, już ich nie będzie.

 

(Do tej pory Piękna Pani przemawiała po francusku. Uprzedziła pytanie Mélanie i zakończyła swoje przemówienie patois.)

​

Nie rozumiecie, moje dzieci! Powiem ci inny sposób. Jeśli plony psują się...

Jeśli masz pszenicę, nie siej jej. Cokolwiek zasiejesz, bestie to zjedzą, a to, co przyjdzie, rozpadnie się w proch, gdy zostanie pobite. Nadejdzie wielki głód.
 

Zanim nadejdzie głód, małe dzieci poniżej 7 roku życia dostaną wstrząsu i umrą z rąk tych, którzy je trzymają.
Inni będą pokutować głodem. Orzechy staną się puste, winogrona zgniją.

 

(W tym momencie Mélanie widzi, że Piękna Pani mówi kilka słów do Maximina, ale ona nie słyszy. Potem kolej Maximina, by zrozumiał, że mówi kilka słów do Mélanie, których on też nie słyszy. Potem kontynuuje .)

​

Jeśli się nawrócą, kamienie i skały staną się stosami pszenicy, a ziemniaki zostaną zasiane na ziemi.

 

Czy dobrze się modlicie, moje dzieci?
Niewiele, proszę pani.
Ach! Moje dzieci, musicie to zrobić dobrze, wieczorem i rano, czy odmówicie tylko „Ojcze nasz” i „Pozdrawiam was”. A kiedy możesz zrobić lepiej, powiedz więcej.
Latem tylko kilka starszych kobiet chodzi na mszę. Inni pracują w niedziele przez całe lato, a zimą, kiedy nie wiedzą, co robić, idą na mszę tylko po to, żeby sobie pośmiać z religii.
W Wielkim Poście chodzą do rzeźni jak psy.
 

Czy nie widzieliście zepsutej pszenicy, moje dzieci?
Nie, pani!
Ale ty, Maximin, moje dziecko, musiałeś to kiedyś widzieć, w Coin, ze swoim ojcem. Gospodarz pola każe twojemu ojcu przyjść i zobaczyć jego zepsutą pszenicę. Byłeś tam. Twój ojciec wziął do ręki dwa lub trzy kłosy, zmiął je i wszystkie rozsypały się w pył. Po powrocie, gdy byłaś tylko pół godziny drogi od Corps, twój ojciec dał ci kawałek chleba, mówiąc do ciebie: „No, moje dziecko, zjedz jeszcze trochę chleba w tym roku, bo nie wiem, kto będzie jedz to w przyszłym roku, jeśli pszenica będzie się tak rozwijać”.
Ach! Tak proszę pani. teraz to pamiętam. Nie pamiętałem tego wcześniej.

 

Cóż, moje dzieci, przekażcie to całemu mojemu ludowi!
Chodźcie, moje dzieci, przekażcie to całemu mojemu ludowi!”

 

          _cc781905-5cde-3194 -bb3b-136bad5cf58d_         Notre Dame de la Salette, le 19 septembre 1846

​